Nagranie-Webinar-Pobite gary, czyli niezły cymes! trefne, zdatne i koszerne!
Co z tym ojcem w judaizmie? Jak już wiemy przynależność do narodu żydowskiego dziedziczy się po matce, no bo z tym ojcem to różnie może być 🙂 kto może mieć pewność na 100 procent, że dziecko jest na pewno jego? A no tylko matka – ojciec co prawda też – ale tak na sto, czy milion procent, no to dopiero wtedy, jak wykona genetyczny test! Nie świadczy to o tym, że Żydówki tylko rozmyślają, jak tu mężom przyprawić tzw. „rogi” …:-)
czyli…Dzień Ojca
Ale… my tu dziś nie o matkach – wszak to dziś Dzień Ojca, i o ojcach dziś słów kilka zamienić chcemy. Trochę więcej o matkach tutaj: „Kto jest Żydem”. Jak to z tym ojcem w takim razie jest? Ważny Ci on, czy mniej ważny? Ano bardzo ważny! Wiadomo! Jak ważny niech świadczy o tym fakt, że w dawnych czasach Żydzi i Żydówki występowali i byli znani, tak też się oficjalnie przedstawiali – pod własnym imieniem oraz imieniem ojca.
Skąd ten son…?
Stąd tak wiele wśród Żydów nazwisk z końcówkami „Son” czyli syn właśnie. Mamy tu więc pełen wachlarz „sonów”: Aronson, Jakobson, Abramson. W krajach słowiańskich zamiast syn Abrama, występuje już nieco bardziej dla nas swojski – Abramowicz, czy Jankiewicz. Do dziś dla celów religijnych, przy wzywaniu do odczytania rozdziału Tory w Synagodze, używa się z reguły hebrajskiego imienia osoby i jej ojca. Czyli na ten przykład – Rachela córka Abrahama.
Abraham – ojciec nad ojcami
A kiedy już o Abrahamie mowa – wszak to ojciec nad ojcami, ojciec wszystkich ojców i praojciec wszystkiego!
Z hebrajskiego Awraham, Awram – znaczy ojciec właśnie, w dodatku ojciec wielu narodów. Bóg zmienił imię Abrama – „ojciec jest wysoki – wywyższony – na Abraham – „ojciec mnóstwa, wielu”! Według tradycji biblijnej, Abraham to wnuczek, a właściwie chyba prawnuczek Noego, potomek Sema, syna Noego; syn Teracha (Tarego), brat Nachora i Harana , mąż Sary, ojciec licznego potomstwa… Uch…ta biblijna genealogia…
Ojciec narodów
Skracając nieco, Abraham żył w 10 pokoleniu po Noem; był potomkiem Sema i urodził się 352 lata po Potopie, czyli zgodnie z kalendarzem żydowskim, urodził się w 1948 r… od stworzenia świata 🙂 to znaczy w 1812 p.n.e. w chaldejskim Ur, skąd później przeniósł się do Charanu.
Wielkie religie abrahamowe
Według Księgi Rodzaju oraz innych tradycji biblijnych – Abraham jest wspólnym praojcem Izraelitów, Edomitów i Arabów, który zapoczątkował wiarę w jedynego Boga. Stąd też Abraham nazywany jest ojcem narodów, które wyznają trzy wielkie religie monoteistyczne świata: judaizm, chrześcijaństwo i islam, czyli tzw. religie abrahamowe.
Jakby nie patrzeć wszystkie trzy, nie dość, że mają tego samego Boga, to na dodatek ojca! A dogadać się nie mogą… jak to w rodzinie bywa 🙂
Co prawda za czasów Abrahama, raczej nie było zdjęć – więc znane powiedzonko z „rodziną to najlepiej na fotografii” 🙂 to już raczej nasz współczesny zwrot.
Co na to Święte Księgi?
Według dla jednych Biblii, Tory dla innych, a Koranu dla kolejnych, na rozkaz Boga Abraham opuścił rodzinną Mezopotamię i udał się do Kanaanu, by tam prowadzić życie koczownicze, polegając tylko na Bogu. Potępił bałwochwalstwo swego ojca, zdemolował mu sklepik z wizerunkami różnych bożków, który co by nie mówić, całkiem nieźle prosperował i przynosił dochód nader zacny, i wraz z najbliższą rodziną oraz z całym plemieniem przewędrował do Kananu.
Przymierze z Bogiem
Poddawany przez Pana wielu próbom otrzymał obietnicę, że jego potomkowie stanowić będą naród wybrany, a ich ziemią będzie Kanaan, czyli tak zwana Ziemia Obiecana.
Pierwszym synem Abrahama był Izmael, zrodzony z niewolnicy Hagar, czyli protoplasta Arabów, drugim – Izaak, syn Sary, czyli potomek narodu żydowskiego, którego Abraham – to wg Żydów i Chrześcijan, a wg Muzułmanów Ibrahim, gotów był złożyć w ofierze całopalnej Bogu. Izaaka vel Izmaela, jak kto woli.
Góra Moria
Tradycja żydowska określa Abrahama mianem proroka, Księcia Bożego, Przyjaciela Pana i Ojca ludu Izraela i jemu właśnie przypisuje wprowadzenie obowiązku obrzezania.
Także tego, każdy żydowski mężczyzna jak spojrzy w dół – to raczej o swym praojcu Abrahamie nie zapomni 🙂 Wedle tej tradycji, ołtarz na górze Moria, na którym Abraham składał ofiarę z syna, był tym samym ołtarzem, który później stał w Świątyni Jerozolimskiej. I to ta sama góra w Jerozolimie na której stoi teraz Meczet Al-Aksa, a poniżej pozostałości muru oporowego Świątyni Jerozolimskiej, czyli Ściana Płaczu.
Hebron – miasto Patriarchów
Abraham miał zostać pochowany obok swej żony w Grocie Ojców (hebr. Mearat ha-Machpela) w Hebronie. I Hebron, podobnie jak Wzgórze Moria w Jerozolimie, to jedno z większych zarzewi konfliktu pomiędzy zwaśnioną „abrahamową rodziną izraelsko – arabską”.
Sam Abraham do dziś stanowi uosobienie cnót wszelkich, ojca narodów, męża, wiary, oddania Bogu, a także gościnności (przypowieść o trzech aniołach zesłanych przez Pana). Zajmuje też szczególne miejsce w filozofii żydowskiej, świadcząc o podporządkowaniu rozumu wierze oraz o szczególnej umiejętności Żydów do życia we wspólnocie z Bogiem.
Współcześnie w Izraelu, tak jak już wspominaliśmy z okazji Dnia Matki, nie ma odrębnego święta dla ojców i matek. Świętuje się wspólne „Dzień Rodziny” zwane Jom Miszpacha – bo to rodzina, jako całość jest w judaizmie najważniejsza.
Tak, czy siak wszystkim ojcom wszystkiego najlepszego z okazji ich Święta, i to nie tylko od Święta!